رمضان؛ سرچشمه برکات و تجلی رحمانیت پروردگار
رمضان بهار معنویت، رشد و تکامل است و شرایط برای کسب معارف الهی، نزدیکی به خالق، دوری از گناه و تزکیه فراهم است، این ماه فرصتی است که در اختیار انسان قرار گرفته تا امکان جبران اشتباهات و زمینه‌سازی برای آینده مطلوب را داشته باشد
رمضان؛ فرصتی برای نزدیکی هرچه بیشتر به خالق
ماه مبارک رمضان فرصتی ارزشمند و مغتنم برای تهذیب و همینطور پالایش روح و روان است. ماه سلوک و زدودن زنگارهای شیطانی از آیینه دل و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است، فرصتی برای تلاوت و تدبر و زمان دعا خواندن و تحول است.
در ماه مبارک رمضان عاشقان واقعی از سفره پرفیض الهی بهره مند شده و مشام جان را با عطر عبادت و معنویت می‌نوازند.
آثار و برکات روزه از منظر اهل بیت
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)
پیامبر خدا فرمود: صوموا تصحوا. روزه بگیرید تا صحت و سلامتی خویش را تضمین کنید.
حضرت رسول در روایت دیگری می‌فرماید: لکل شیء زکاة و زکاة الابدان الصیام. برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدنها روزه است.
حضرت علی (علیه السلام)
امام در قسمتی از خطبه ای می‌فرماید: و مجاهدة الصیام فی الایام المفروضات، تسکینا لاطرافهم و تخشیعا لابصارهم، و تذلیلا لنفوسهم و تخفیفا لقلوبهم، و اذهابا للخیلاء عنهم و لما فی ذلک من تعفیر عتاق الوجوه بالتراب تواضعا و التصاق کرایم الجوارح بالارض تصاغرا و لحوق البطون بالمتون من الصیام تذللا.
با روزه گرفتن‌های دشوار، در روزهایی که واجب است، اندامها با این کار آرام می‌گیرند و دیده ها خاشع و جانها خوار می‌گردد و دلها سبک می‌شود و خودبینی از ایشان به وسیله این عبادتها زدوده می‌گردد و با گزاردن چهره‌های شاداب با تواضع بر خاک و با نهادن مواضع سجده بر زمین خود را در مقابل خدا خرد می‌نمایند و اینکه با روزه داری شکمها به پشت می‌رسند.
حضرت علی (علیه السلام) در جای دیگری می‌فرماید: والصیام ابتلاء لاخلاص الخلق. روزه برای آزمایش نمودن اخلاص مردم است.
امام رضا (علیه السلام) و روزه
وقتی از امام رضا (علیه السلام) درباره فلسفه روزه می‌پرسند، می‌فرماید: همانا مردم مأمور به روزه گرفتن شدند تا درد و ناگواری‌های گرسنگی و تشنگی را دریابند و آنگاه استدلال کنند بر سختی‌های گرسنگی و تشنگی و فقر آخرت که پیامبر اکرم در خطبه شعبانیه فرمود"واذکروا بجوعکم و عطشکم جوع یوم القیمة و عطشة"؛ به وسیله گرسنگی و تشنگی از روزه داریتان، گرسنگی ها و تشنگی‌های روز قیامت را به یاد آورید، که این یادآوری انسان را به فکر تدارک برای قیامت می‌اندازد تا جد و جهد بیشتری در کسب رضای خدا بنماید.
امام رضا (علیه السلام) در جایی دیگر درباره فلسفه روزه این چنین می‌فرماید: علت روزه برای درک درد گرسنگی و تشنگی است تا بنده، ذلیل، متضرع و صابر باشد. همچنین در روزه شکستگی شهوات وجود دارد.
مقام روزه دار
امام صادق(علیه السلام) در رابطه با صبر روزه دار می‌فرماید: هیچ روزه داری نیست که بر گروهی که مشغول غذاخوردن هستند حاضر شود مگر اینکه اعضا و جوارح او تسبیح پروردگار می‌کنند و ملایکه بر او درود و رحمت می‌فرستند که درود ملایکه نیز به معنای استغفار است.
روزه، سپری پولادین
روزه عاملی برای تقویت اراده و نماد شخصیت انسانی است. فردی که اراده اش با بهره گیری از آثار و تبعات روزه تقویت شده می‌تواند کارهای بزرگ را به خوبی انجام دهد و برای چنین انسانی به منظور رسیدن به خیر، نیکی و سعادت هیچ مانعی وجود ندارد.
روزه در ماه رمضان انسان را درد آشنا می‌کند، چنین انسانی بیش از پیش شرایط نیازمندان را درک خواهد کرد، رسیدن به چنین جایگاهی موقعیتی بسیار مناسب برای ارائه خدمات مطلوب به نیازمندان جامعه و همچنین دستگیری از آنان است.
در ماه رمضان انسانها بیش از هر زمان دیگری به خدا توجه دارند، به همین دلیل در این ماه به خوبی می‌توان در راستای رفع فقر مادی و به ویژه فقر معنوی گامهای ارزنده ای برداشت. بی تردید استفاده از چنین فرصتی که هر سال در اختیار انسانها قرار می‌گیرد از ارزشهایی است که نباید نادیده گرفته شده و آن را از دست داد.
روزه و حکمت آن
احکام و دستورات وحیانی اسلام با توجه به حوزه تأثیرات آنها به دو گروه فردی و اجتماعی تقسیم می‌شوند. برخی مانند نمازهای مستحبی در گروه عبادات فردی و برخی دیگر مانند نمازهای جمعه و جماعت در گروه برنامه‌های اجتماعی قرار می‌گیرند. دامنه تأثیرات روزه هر دو زمینه فردی و اجتماعی را در بر می‌گیرد.
زمانیکه همه مسلمانان در یک روز و ماه مشخص روزه می‌گیرند نشان می‌دهد در روزه نظم اجتماعی نهفته است و علاوه بر این مسلمانان و مؤمنان در ماه رمضان و به هنگام روزه داری اعمال و رفتار خود را نیز مورد ارزیابی قرار می‌دهند و از انجام معاصی دوری می‌کنند از این رو روزه یک مکتب تربیتی است که بر اعمال و رفتار مسلمانان تأثیر می‌گذارد.
روزه ای مطلوب پروردگار و مورد قبول اولیای دین است که همه جانبه بوده و آلوده به گناه و معصیت نباشد، روزه تنها نخوردن و نیاشامیدن نیست، روزه واقعی و مقبول، امساک از هر آنچیزی است که انسان را به سمت گناه سوق می‌دهد.
از منظر تعالیم اخلاقی و عرفانی مکتب اسلام، روزه تنها پرهیز از خوردن و آشامیدن نیست بلکه تمام اعضا و جوارح باید مصون از گناه و اشتباه باشند، در واقع روزه عبادتی پررمز و راز است که نکات سازنده بسیاری در دل آن نهفته است.
یکی از والاترین صفات اخلاقی روزه دار، تصفیه قلب و جان است از هرآنچه که رنگ و بوی غیرالهی دارد. انسانهای مؤمن برای دست یافتن به آن رنج و زحمات بسیاری بر خود هموار می‌سازند
سایت ابنا
