چندی پیش در جلسه درس آیة الله، اعلام انزجار آشکار عده ای از طلاب نسبت به خلفا، واکنش ایشان را برانگیخت. با توجه اعلام نظر بعدی دفتر معظم له و سخنان ایشان تذکر دو نکته ی کوتاه خالی از لطف نیست.
اولاً: نظر ایشان مخالفت با اصل موضوع لعن بر دشمنان خدا نبوده و نیست. حرکت های ایشان در چند سال اخیر در مورد موضوع فاطمیه (س) و هم چنین ابراز نظر ایشان در مورد اخیر حاکی از این ظرافت است. دفتر ایشان اعلام داشته است:"بایستی بین نقد علمی و بیان اعتقادات تفاوت قایل شویم و در نقل نظرات رعایت امانت را بنماییم ولیکن نظر ما در اعتقادات همان است که در زیارت عاشورا امده است."(شیعه نیوز چهاردهم اردیبهشت ۹۰)
لذا برداشت های ناصواب اخیر که مخالفت ایشان با اصل لعن و برایت را نشان می داد نمی تواند جایگاه درست و مستندی داشته باشد.
ثانیاً: توجه به اصل تقیه که متاسفانه به هیچ وجه توسط بسیاری از شیعیان رعایت نمی شود بار دیگر بازخوانی شد. لعن و نفرین دشمنان خدا چه در قرآن چه در لسان معصومین علیهم السلام جاری است. اما عمل به موضوع لعن به تنهایی نشانه ی شیعه بودن نیست. بلکه رعایت تقیه و پنهان کردن آن از عموم، -چه بسا- شرط قبولی این عمل است. چرا که ایمه ی دین از ما چنین خواسته اند.ما هر چه باشیم کاسه ی داغ تر از آش نیستیم. زیارت عاشورا که به عقیده ی شیعیان حدیثی قدسی است از آوردن مستقیم نام ظالمان اصلی خودداری کرده است ما چگونه در مجالس عمومی و در ملا عام هرچه بخواهیم بگوییم و ومستقیماً صدایمان را همه جا بلند کنیم و با این نادانی آشکار زندگی شیعیانی که در مناطق سنی نشین زندگی می کنند را به خطر بیاندازیم؟!
داستان فهرج هنوز از یادمان نرفته است. ماجرای حمله سازمان یافته به شیعیان زاهدان و عملکرد عبدالمالک ریگی همه و همه به بهانه هایی انجام شد که نادانانی از شیعه آن را فراهم کرده و می کنند.
آن چه باعث می شود حضرت آیة الله وحید و امثال ایشان با رعایت تمام جوانب چنین موضعی بگیرند ناشی از یک ذهنیت دقیق است که از عملکرد برخی در سطح جامعه داشته اند.
در پایان به این نکته ی ظریف توجه داریم که لعن و برایت از دشمنان خدا نه به خاطر خوشی های درونی ماست بلکه برای رضای خداوند و رضای ایمه طاهرین علیهم السلام است و با این کار به امام زمان خود می گوییم که"از دشمنان شما بری هستم"و در عین حال این نکته را می دانیم که آداب لعن و جوانب و قوانین الهی آن را رعایت نکردن دقیقاً مثل نماز خواندن کسی می ماند که آداب نماز را از خود ابداع می کند و برای دل خوشی خود آن گونه که خود می خواهد، نماز می خواند!
حسن بن زید بن علی از حضرت امام صادق علیه السلام، از پدرش نقل می نماید: رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم مکرّراً می فرمود: «لا ایمان لمن لاتقیّة له؛ کسی که تقیّه نکند، دارای ایمان نیست.» وسایل الشیعه، کتاب امر به معروف، باب ۲۴.
منبع: شیعه نیوز به نقل از وبلاگ من هم شیعه هستم
