افسوس که از دست دادیم
امیر ما فرمودند: به جانم سوگند! چنان چه مردم، زمانی که رسول خدا رحلت کرد، تسلیم ما می شدند و از ما تبعیّت می کردند و کارهایشان را به ما واگذار می کردند، بی تردید [برکات و نعمت های الهی را ]از بالای سر و پایشان [آسمان و زمین ] می خوردند... پس آنچه آن ها از دست دادند که از ما به آنها می رسید، بیشتر از چیزی است که ما از دست دادیم و از جانب آنان به ما می رسید.(کتاب سلیم/۳۰۷،ح۲۵وبحار۳۰/۱۲)
و نیز فرمودند:سوگند به آن که دانه را شکافت و انسان را آفرید! چنان چه دانش را از معدنش اقتباس می کردید و آب را به گواراییش می نوشیدید و نیکی را از جایگاهش ذخیره می کردید وراهِ روشن را [پیش] می گرفتید وطریق حق را می پیمودید، بی تردید [حق] شما را راهنما می شد و نشانه های حقیقت برایتان آشکار می گشت و اسلام برای شما روشن می شد و به آسودگی می خوردید [ زندگی خوشی داشتید ] و هیچ فقیری، فقیر نمی شد و هیچ مسلمان یا اهل پیمانی [ غیر مسلمان اهل جزیه ] مورد ظلم واقع نمی شد. ولی راه تاریکی را پیمودید. پس دنیایتان با تمام وسعتش بر شما تار و تاریک شد و دروازه های دانش به رویتان بسته شد... صبر کنید که به زودی هرچه کشتید می دِرَوید و سنگینی و بدی آن چه را کسب کردید، خواهید یافت... (کافی۸/۳۲)
فطرت
