افسوس که از دست دادیم
امیر ما فرمودند: به جانم سوگند! چنان چه مردم، زمانی که رسول خدا رحلت کرد، تسلیم ما می‌شدند و از ما تبعیّت می‌کردند و کارهایشان را به ما واگذار می‌کردند، بی تردید [برکات و نعمت‌های الهی را ]از بالای سر و پایشان [آسمان و زمین ] می‌خوردند... پس آنچه آن ها از دست دادند که از ما به آنها می‌رسید، بیشتر از چیزی است که ما از دست دادیم و از جانب آنان به ما می‌رسید.(کتاب سلیم/۳۰۷،ح۲۵وبحار۳۰/۱۲)
و نیز فرمودند:سوگند به آن که دانه را شکافت و انسان را آفرید! چنان چه دانش را از معدنش اقتباس می‌کردید و آب را به گواراییش می‌نوشیدید و نیکی را از جایگاهش ذخیره می‌کردید وراهِ روشن را [پیش] می‌گرفتید وطریق حق را می‌پیمودید، بی تردید [حق] شما را راهنما می‌شد و نشانه‌های حقیقت برایتان آشکار می‌گشت و اسلام برای شما روشن می‌شد و به آسودگی می‌خوردید [ زندگی خوشی داشتید ] و هیچ فقیری، فقیر نمی‌شد و هیچ مسلمان یا اهل پیمانی [ غیر مسلمان اهل جزیه ] مورد ظلم واقع نمی‌شد. ولی راه تاریکی را پیمودید. پس دنیایتان با تمام وسعتش بر شما تار و تاریک شد و دروازه‌های دانش به رویتان بسته شد... صبر کنید که به زودی هرچه کشتید می‌دِرَوید و سنگینی و بدی آن چه را کسب کردید، خواهید یافت... (کافی۸/۳۲)
فطرت
