از توصیه‌های امام باقر علیه السّلام به جابر جُعفی
ای جابر، به تحقیق برای مؤمن شایسته نیست که پشت‌گرمی و اطمینان به جلوه‌های زندگی دنیا داشته باشد. بدان که فرزندان دنیا اهل غفلت، خیال باطل و نادانی هستند و فرزندان آخرت همان مؤمنین اهل عمل و پرهیزکاران اهل دانش و بصیرت و اهل تفکّر، پند گیری و آزمودگی هستند که از یاد خدا خسته نمی‌شوند.
بدان ای جابر که اغنیاء واقعی همان اهل تقوی هستند که کمِ دنیا آنها را بی نیاز می‌کند و مَؤونه وامکانات آنها ساده است. اگر خیری را فراموش کنی آنها به تو یادآوری می‌کنند و اگر به آن عمل کنی تو را کمک می‌کنند.
آنها آرزوها و لذّات دنیوی را به تأخیر انداخته و کنار می‌زنند، و اطاعت از پروردگارشان را جلو انداخته و پیش روی خود قرار می‌دهند. نگاهشان بسوی مسیر خیر و دوستی دوستان خدا (ائمه اطهار) است و از آنها حمایت و پیروی می‌کنند.
پس نفس خود را در دنیا آنگونه منزل بده که جایی لحظه ای برای توقّف فرود می‌آیی و سپس آنجا را ترک می‌کنی یا مانند مالی که در خواب می‌یابی و از آن شادمان می‌شوی سپس از خواب بیدار می‌شوی و چیزی را از آن در دست خود نمی‌یابی...
پس جابر از آنچه که خدا از دین و حکمتش در نزد تو ودیعه گزارده پاسداری کن و نفس خود را (با آن) نصیحت کن. بنگر خدا در نزد تو و در زندگی‌ات چه جایگاهی دارد که همینگونه نزد او در بازگشتت خواهی بود.
اگر دنیا نزد تو غیر از آنست که من برای تو وصف کردم پس هم‌امروز به سوی سرای دیگر روی بگردان. چه بسا حریصی در امری از امور دنیا که وقتی به آن نایل می‌شود موجب گرفتاری و شقاوت او گردد و چه بسا کسی که در امری از امور آخرت بی رغبت باشد ولی نهایتاً با انجام آن سعادتمند گردد.
تحف العقول، صفحه ۲۸۶؛ بحارالأنوار علّامه مجلسی، جلد ۷۵، صفحه ۱۶۵، باب ۲۲ (وصایا الباقر علیه السلام)
