آیا در قرآن مجید ادله ای در اثبات امامت و رهبری ایمه ی معصومین (ع) وجود دارد؟
درباره ی این سوال می توان گفت که قرآن کتاب آسمانی و مورد اتفاق همه ی مسلمین است و اگر در این کتاب ادله ای در اثبات امامت و رهبری ایمه ی معصومین(ع) موجود باشد، دیگر جای اختلافی باقی نمی ماند و اگر بعد از اثبات این امر در قرآن، باز هم گروهی آن را انکار کنند، به راه باطل رفته اند و کسانی که راه باطل را تبعیت کنند هرگز یاوری نخواهند یافت.
۱- آیه ی تطهیر: «انما یریدالله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا ».
(احزاب ۳۳/۳۳)
« همانا خداوند می خواهد هرگونه رجس و پلیدی را از شما اهل بیت ببرد و شما را کاملا پاک سازد».
۲- آیه ی مباهله: «فقل تعالوا ندع ابناینا و ابنایکم و نساینا و نسایکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین».
(آل عمران ۳/۶۱)
« پس بگو بیایید، ما فرزندانمان را و شما فرزندانتان را، ما زنانمان را و شما زنانتان را، ما نفس هایمان را و شما نفس هایتان را فرا خوانیم تا با هم مباهله کنیم پس لعنت خدا را بر دروغ گویان قرار دهیم.
۳- « واعتصموا بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا ».
(آل عمران ۳/۱۰۳)
« به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید».
ثعلبی در تفسیر کبیر با سند از ابان بن تغلب از امام صادق(ع) نقل کرده است که مراد از حبل الله در آیه ی بالا ماهستیم. ابن حجر این آیات را از آیاتی شمرده است که در مورد آنان نازل شده و این آیه پنجمی است که در فصل اول باب ۱۱ کتاب صواعق آورده است و در تفسیر آن، مطلب بالا را از تفسیر ثعلبی آورده است.
۴- « و کونوا مع الصادقین »
(توبه ۹/۱۱۹)
« و با راستگویان باشید»
مراد از صادقین، پیامبر(ص) و ایمه(ع) هستند.
۵- « و ان هذا صراطی مستقیما فاتبعوه و لاتتبعواالسبل فتفرق بکم عن سبیله »
(انعام ۶/۱۵۳)
« این راه راست من است، پس از آن تبعیت کنید واز راه های پراکنده نروید که از راه خدا دور می شوید ».
امام باقر(ع) و امام صادق(ع) همواره می فرمودند:«منظور از صراط مستقیم، امام راستین است و مراد از سبل، ایمه ی ضلال و پیشوایان گمراه هستند که شمارا از راه خدا دور می دارند و ما راه خدا هستیم.»
آیات بسیار دیگری نیز در اثبات این امر وجود دارد که به علت رعایت اختصار، از ذکر آنان صرف نظر می شود.
سایت فطرت
