مقام ابراهیم کجاست؟
چرا خلیفهی دوّم مقام ابراهیم را جابهجاکرد و به زمان جاهلیّت برگرداند، یعنی دقیقاً خلاف کاری که رسول خدا انجامداد. (۱)
آیا این پیروی از سنّت رسول خداست؟
چه میشود که خلیفهی مسلمین از ارتکاب این مخالفت ابایی ندارد؟
________________________________
۱_ تاریخ الطبری – الطبری – ج ۳ – ص ۱۹۳ – ۱۹۴ و الکامل فی التاریخ – ابن الأثیر – ج ۲ – ص ۵۶۲
(قال أبو جعفر) وزعم الواقدی أن الرقه والرهاء وحران فتحت فی هذه السنه ‹ صفحه ۱۹۴ › علی یدی عیاض بن غنم وإن عین الورده فتحت فیها علی یدی عمیر بن سعد وقد ذکرت قول من خالفه فی ذلک فیما مضی وزعم أن عمر رضی الله عنه حول المقام فی هذه السنه فی ذی الحجه إلی موضعه الیوم وکان ملصقا بالبیت قبل ذلک
کنز العمال – المتقی الهندی – ج ۱۴ – ص ۱۱۷
۳۸۱۰۲ عن عایشه أن المقام کان فی زمن رسول الله صلی الله علیه وسلم وزمان أبی ملصقا بالبیت، ثم أخره عمر بن الخطاب (ق، سفیان ابن عیینه فی جامعه).
التمهید – ابن عبد البر – ج ۱۳ – ص ۱۰۰
وقیل أن رسول الله صلی الله علیه وسلم إنما صلی إلی جانب البیت یومیذ من أجل أن المقام کان حینیذ ملصقا بالبیت قبل أن ینقله عمر بن الخطاب من ذلک المکان إلی الموضع الذی هو به الیوم
منلایحضرهالفقیه، شیخ صدوق، ج ۲ ص ۲۴۳ و ۲۴۴
الکافی، ثقه الاسلام کلینی، ج ۴ ص ۲۲۳
بحارالأنوار، ج ۳۱ ص ۳۳
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ زُرَارَهَ قَالَ زُرَارَهُ بْنُ أَعْیَنَ لِأَبِی جَعْفَرٍ ع أَدْرَکْتَ الْحُسَیْنَ ع قَالَ نَعَمْ أَذْکُرُ وَ أَنَا مَعَهُ فِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ قَدْ دَخَلَ فِیهِ السَّیْلُ وَ النَّاسُ یَتَخَوَّفُونَ عَلَی الْمَقَامِ یَخْرُجُ الْخَارِجُ فَیَقُولُ قَدْ ذَهَبَ بِهِ السَّیْلُ وَ یَدْخُلُ الدَّاخِلُ فَیَقُولُ هُوَ مَکَانَهُ قَالَ فَقَالَ یَا فُلَانُ مَا یَصْنَعُ هَؤُلَاءِ فَقُلْتُ أَصْلَحَکَ اللَّهُ یَخَافُونَ أَنْ یَکُونَ السَّیْلُ قَدْ ذَهَبَ بِالْمَقَامِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ جَعَلَهُ عَلَماً لَمْ یَکُنْ لِیَذْهَبَ بِهِ فَاسْتَقِرُّوا وَ کَانَ مَوْضِعُ الْمَقَامِ الَّذِی وَضَعَهُ إِبْرَاهِیمُ ع عِنْدَ جِدَارِ الْبَیْتِ فَلَمْ یَزَلْ هُنَاکَ حَتَّی حَوَّلَهُ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّهِ إِلَی الْمَکَانِ الَّذِی هُوَ فِیهِ الْیَوْمَ فَلَمَّا فَتَحَ النَّبِیُّ ص مَکَّهَ رَدَّهُ إِلَی الْمَوْضِعِ الَّذِی وَضَعَهُ إِبْرَاهِیمُ ع فَلَمْ یَزَلْ هُنَاکَ إِلَی أَنْ وَلِیَ عُمَرُ فَسَأَلَ النَّاسَ مَنْ مِنْکُمْ یَعْرِفُ الْمَکَانَ الَّذِی کَانَ فِیهِ الْمَقَامُ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ أَنَا قَدْ کُنْتُ أَخَذْتُ مِقْدَارَهُ بِنِسْعٍ فَهُوَ عِنْدِی فَقَالَ ایْتِنِی بِهِ فَأَتَاهُ فَقَاسَهُ ثُمَّ رَدَّهُ إِلَی ذَلِکَ الْمَکَان.
عللالشرایع، شیخ صدوق، ج ۲ ص ۴۲۳، باب ۱۶۰
باب عله تأثیر قدمی إبراهیم ع فی المقام و عله تحویل المقام من مکانه إلی حیث هو الساعه
بحارالأنوار، ج ۹۶ ص ۲۳۲
أبی رحمه الله قال حدثنا سعد بن عبد الله قال حدثنا أحمد و علی ابنا الحسن بن علی بن فضال عن عمرو بن سعید المداینی عن موسی بن قیس ابن أخی عمار بن موسی الساباطی عن مصدق بن صدقه عن عمار بن موسی عن أبی عبد الله ع أو عن عمار عن سلیمان بن خالد عن أبی عبد الله ع قال لما أوحی الله تعالی إلی إبراهیم ع أن أذن فی الناس بالحج أخذ الحجر الذی فیه أثر قدمیه و هو المقام فوضعه بحذاء البیت لاصقا بالبیت بحیال الموضع الذی هو فیه الیوم ثم قام علیه فنادی بأعلی صوته بما أمره الله تعالی به فلما تکلم بالکلام لم یحتمله الحجر فغرقت رجلاه فیه فقلع إبراهیم ع رجلیه من الحجر قلعا فلما کثر الناس و صاروا إلی الشر و البلاء ازدحموا علیه فرأوا أن یضعوه فی هذا الموضع الذی هو فیه الیوم لیخلو المطاف لمن یطوف بالبیت فلما بعث الله تعالی محمد ص رده إلی الموضع الذی وضعه فیه إبراهیم ع فما زال فیه حتی قبض رسول الله ص و فی زمن أبی بکر و أول ولایه عمر ثم قال عمر قد ازدحم الناس علی هذا المقام فأیکم یعرف موضعه فی الجاهلیه فقال له رجل أنا أخذت قدره بقدر قال و القدر عندک قال نعم قال فایت به فجاء به فأمر بالمقام فحمل و رد إلی الموضع الذی هو فیه الساعه.