خاندان پیامبر نورشان مشتق از نور خداست
سپاس خدایی را که ستایش را کلید یاد و سبب قرب خویش ساخت و سلام و درود پیاپی بر پیامبر او نور انوار و محرم اسرار سرور با کرامت ما ابوالقاسم محمد مصطفی و بر خاندان او که مهرهای تابان و ماههای درخشانند آنان که نورشان مشتق از نور خداست آنان که خداوند علم انبیا عزت اولیا و سرّ اصفیا را در برابر علم و عزّت و سرّ ایشان به سان قطرهای در برابر دریا نهاده است آنان که اساس دین و ارکان یقین اند افراطگران تندرو به آنان بازمی گردند و کندروان وامانده بدیشان میپیوندند آیات برگزیده قرآن در شأن ایشان است و خود زبان راستی و زمام درستی اند به ویژه بر وصی امین او که خداوند دوستی و اعتقاد به ولایت او را سرلوحه نامه هر میمنی ساخته است همو که انبیا و اوصیا را یاور بود و فرشتگان و روحانیان عالم بالا را آموزگار اصل درخت طوبی است و حقیقت سدره المنتهی مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم را همنور و حسن مجتبی و حسین -شهید اشک- را پدر و فاطمه زهرا را همسر. درود خدا بر همه آنان باد و نفرین خدا بر همه دشمنانشان از آغاز تا انجام روزگار.
بارالها تو را سپاس که شکر خود در دل من افکندی و مرا از دوستان رهبران دین خود ساختی. بارالها ما به تو و همه پیامبران تو و به محمّد صلی الله علیه و آله و سلم و دین او گرویدیم و از نوری که با او فرود آمده پیروی نمودیم. خداوندا باور دارم که وعده تو درست است و گفتارت راست و رستاخیز بی گمان فراخواهد رسید و تردیدی در آن نیست. خدای من مولایم سرورم ما را از والیان دین و حامیان آیین و حجتهای تو برآفریدگانت این خبر رسیده است که: “هرکه نسیم آرامبخش دوستی ما خاندان را در قلب خود مییابد مادر خود را فراوان دعا کند” ای پروردگار و مولای من به نامهای نیکویت سوگند که من چنین نسیمی را در خویش احساس میکنم خداوندا به جود و منّت و رحمتت پدر و مادر مرا بیامرز و آنان را به پاس تربیت صحیح من در کودکی در آغوش مهر و رحمت خویش جای ده. خداوندا من آن گویم که آن شاعر عاشق علی علیه السلام گفت:
لاعذَّبَ اللَّه اُمّی إنَّها شَرِبَتْ/حُبَّ الوَصی وَ غَذَّتنیه بِاللَّبَن/ وَ کانَ لی والِدٌ یَهوی أباحَسَن/وَ صِرتُ منذی وَذاأهْوی أباحَسَن/ “
مادرم را عذاب خدا در نگیراد که جام عشق علی پیمود و از راه شیر به کام مَنَش فرو ریخت. و پدری داشتم شیفته ابوالحسن علی و مرا شیفتگی علی از این پدر و مادر به ارث است”./
خداوندا مولایم سرورم بزرگ استادم آیهاللَّه مولی علی معصومی همدانی آن عارف آگاه را غریق رحمت خود ساز که علامه روزگار خود بود و مرکز دایره درس فقه و عشق خاندان رسالت. آمین یا ربّ العالمین. خداوندا این نوشته ناچیز را به نشانه خلوص گیر و آنرا ذخیره روز بی کسی من ساز ای آفریدگار بندگان که تویی کریم و بخشنده و بهترین کسی که دست نیاز به درگاه او برآرند و نیازمندان را با دست پر روانه سازد ای مهربانترین مهربانان. این بنده گنهکار و خاکپای ولایت مندان ائمه اطهار احمد رحمانی همدانی گوید: خداوند تکالیفی را بر عهده ما نهاد نه از آن رو که نیازی به آن داشت چرا که خدای بلندمرتبه شکوهمند را نه از طاعت فرمانبران سودی عاید شود و نه از گناه نافرمانان زیانی رسد بلکه از روی لطف و رحمت و منّت نماز و حج و زکات و روزه و جهاد و ولایت را بر ما واجب نمود و هر کدام را شأن و جایگاهی ویژه داد.