امام هادی (علیه السلام) میفرمایند:
– افراد خود خواه و از خود راضی، مورد خشم و نفرت مردم هستند.
– فروتنی آن است که با مردم چنان رفتار کنی، که دوست داری با توچنان رفتار کنند.
– مردم در دنیا با مال و دارایی خود شناخته میشوند و در آخرت با اعمال خود.
– نارضایتی پدر و مادر، کمی روزی را به دنبال دارد و آدمی را به ذلت میکشاند.
– حسد نیکی ها را نابود میکند.
– دنیا بازاری است که عده ای در آن بهره بردند، و عده ای ضرر کردند.
– کسی که قدر خود را نداند، از شر او در امان مباش.
– کسی که از روی دوستی برائت نظر میدهد، کاملا اطاعتش کن.
– به خاطر بیاور، لحظه ای را که بر زمین، در مقابل خانواده خود افتاده باشی، نه طبیبی به حال تو نافع باشد و نه دوستی (اشاره به آیاتی از قرآن کریم: اذا بَلَغتِ التَّراقِی وَ قِیلَ مَن راقَ وَظَنَّ اَنَّهُ الفِراقَ وَ التَفَتِ السّاقُ بِالسّاق).
– کلمات حکیمانه، در طبعهای فاسد تأثیر نمیکند.
– هرگاه در جامعه، رعایت عدالت، بیشتر از جور و ستم باشد؛ بدگمانی به مردم حرام است، مگر آن که از راه یقین محرز باشد، و اما اگر در بُرهه ای از زمان، ظلم و جور غلبه پیدا کند، خوش گمانی به همگان شایسته نیست، مگر آنجا که آدمی به نیک بودن شخصی علم و یقین دارد.
– خداوند دنیا را منزل حوادث ناگوار و آفات، و آخرت را خانه ابدی قرار داده است، و بلای دنیا را وسیله به دست آوردن ثواب آخرت قرار داده است، و پاداش اخروی، نتیجه بلاها و حوادث ناگوار دنیا است.
/