واقعه حَکَمیت در جنگ صِفّین، یکی از تأسّفبارترین وقایع دوران حکومت امام علیعلیه السلام بود. این حادثه تلخ هنگامی پدید آمد که سپاه امامعلیه السلام با پیروزی نهایی فاصلهای نداشت.
چگونه میشود پیرمردی با ۸۵ سال سن که تمام عمر خود را در جلسات بحث و فحص گذرانده، بزرگترین کتب علمی روزگار خود را تألیف نموده است، و مورد تمجید
حضرت علی اکبر (علیه السلام) فرزند حسین بن علی بن ابیطالب(علیه السلام) و لیلی بنت ابی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی ، در اوایل خلافت عثمان بن عفان، یازدهم
این نامه را، حضرت امیر علیه السلام در پاسخ نامهی معاویه برای او فرستادند. مرحوم سیدرضی در کتاب شریف نهجالبلاغه این مطلب را تحت عنوان نامهی هفدهم نقل کرده است:
مقدمه:دستان ناپاک تروریستهای وهابی، و خوارج عصر، قبر مطهر حضرت حجر بن عدی رضوان الله تعالی علیه؛ آن صحابه راستین رسول خدا صلی الله علیه وآله را شکافتند و جنازه
وضعیت حکومت و موضعگیری مردم و موقعیت امام حسین (علیه السلام) با حکومت در زمان معاویه با زمان یزید از جهات عدیدهای متفاوت بود که اهم آن از این قرار
توضیح سؤال: در زمان جنگ امام حسن (علیه السلام) با معاویه، آیا ابن عباس فرمانده سپاه یا فرمانده یکی از سپاهان امام (علیه السلام) بود؟ و آیا ابن عباس به
طبق روایات بسیاری که در کتابهای شیعه و سنی وجود دارد، معاویة بن أبی سفیان سمّی را برای جعده دختر اشعث بن قیس، همان کسی که در تمام حوادث زمان
مورّخان بزرگ اهل سنّت از قبیل طبری، ابن کثیر، ابن اثیر و دیگران نقل کرده اند که، معاویه بر محمد بن ابی بکر غضب کرد. او را احضار نمود و
علامه مجلسی رحمة الله علیه در جلد ۳۰ بحارالانوار صفحه۲۸۷ رقم۱۵۱ با سند مذکور از ابوحسین محمد بن هارون بن موسی التلعکبری از پدرش از ابوعلی محمد بن همام از