رسول خدا(صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ) و امیرالمومنین(علیه السلام) در خطبه فدکیه

حضرت صدیقه طاهره(علیها السلام) در فرازی از خطبه فدکیه چنین فرمودند:

«{کُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَا اللّهُ}، اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الضَّلالَهِ اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَهٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ، قَذَفَ اَخاهُ عَلِیاً فى لَهَواتِها»

هر چقدر که آتش را برای جنگ روشن کردند، خداوند به وسیله‌ی پیغمبران و به وسیله‌ی صالحان، آتش روشن کرده‌ی آن‌ها را خاموش کرد.
«کُلَما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَا اللّهُ»(۶۴مائده) هر چقدر که آتش را روشن کردند برای جنگ، خداوند آن‌ها را خاموش کرد.
«اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الضَّلالَهِ» هر چقدر شاخ ضلالت طلوع کرد؛ نجم به معنای ستاره است که طلوع می‌کند. لغتش به معنای طلوع کردن و خود نمایی است. یعنی هر چقدر شاخ ضلالت به وسیله کفار و مشرکین و دشمنان خدا، طلوع کرد.

«اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَهٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ» هر چقدر مشرکی از مشرکینن یاوه می‌گفت؛

به عبارت دیگر دشمنان اسلام و مشرکین به سه کار مشغول بودند:
اول: آتش جنگ روشن می‌کردند.
دوم: با تجمل و خودنمایی برای گمراهی مؤمنین فتنه ای ایجاد می‌کردند.
سوم: یاوه گویی از مشرکین خود نمایی می‌کرد.

در مقابل این سه تا کار، خداوند و پیغمبر (صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ) چه کردند؟ «قَذَفَ اَخاهُ عَلِیاً فى لَهَواتِها»
“قَذَفَ” به معنای تیر انداختن است. یعنی وقتی تیر را به کمان می‌گذارند و رها می‌کنند می‌گویند: قَذَفَ.

حضرت زهرا(علیها السلام) می‌فرمایند: هر چقدر که این سه گروه کار می‌کردند، پیغمبر (صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ) برادرش امیرالمومنین علی(علیه السلام) را مانند تیری پُر سرعت که از کمان رها شود، می‌انداخت در میان آتش‌های زبانه‌کش آن‌ها. با اینکه همه‌ی عالم باید فدای علی(علیه السلام) می‌شدند، اما اهل بیت(سلام الله علیهم أجمعین) از بس که مهربان هستند که خودشان را جلو می‌انداختند. نه اینکه چون ما مهم‌تر هستیم بلکه به علت لطف و مهربانی بسیار.