برخی از ویژگیهای حضرت علی علیه السلام در گوشه ای از بیانات شیخ کاظم ازری
- شیخ کاظم اُزری گوید:
لَکَ فی مُرْتَقَی الْعُلی وَ الْمَعالی/دَرَجاتٌ لا یُرْتَقی اَدْناها/ خَصَّکَ اللَّهُ فی مَآثِرَ شَتّی/هِی مِثْلُ الْأعْدادِ لا یَتَناها/ لَیْتَ عَیْناً بِغَیْرِ رَوْضِکَ تَرْعی/قَذِیَتْ وَاسْتَمَرَّ فیها قَذاها/ لَکَ نَفْسٌ مِنْجَوْهَرِ اللُّطْفِ صیغَتْ/جَعَلَ اللَّهُ کُلَّ نَفْسٍ فِداها/
“تو را در مقامات بلند و پسندیده پایههایی است که امید دست یافتن به فروترین آنها در کسی نیست”./ “خداوند تو را به افتخارات بزرگی ویژه ساخته که به سان عددها نامتناهیاند”./ “کاش آن دیدهای که در غیر سبزهزار تو میگردد خاری در آن بخلد که پیوسته در آن بماند”./ “جان تو را از جوهر لطف قالب زدهاند، خداوند همه جانها را فدای تو کناد”./
- شاعر بزرگ، شیخ کاظم اُزری گوید:
لَمْ تَکُنْ هذِهِ العَناصِرُ اِلّا/مِنْ هَیولاهُ حَیْثُ کانَ أباها/"این عناصر (چهار گانه) از ماده او به وجود آمدهاند، زیرا که او پدر عناصر است."ه
- شیخ کاظم اُزری أیُّهَا الراکبُ المُجِدُّ رُوَیْداً/بِقُلوبٍ تَقَلَّبَتْ فی جَواها/ إن أتَیْتَ أرْضَ الغَرِیَّیْنِ فَاخْضَع/وَ اخْلَعِ النَّعْلَ دَونَ وادی طُواها/ فَتَواضَعْ فَثَمَّ دارةُ قُدسٍ/تَتَمَنَّی الأفلاکُ لَثْمَ ثَراها/ ثُمَّ قُل وَ الدُّموعُ سَفْحُ عَقیقٍ/وَ الْحَشا تَصْطَلی بِنارِ غَضاها/ یَابْنَ عَمِّ النبیِّ أنتَ یَدُاللَّهِ/الَّتی عَمَّ کُلَّ شَیءٍ نَداها/ أنتَ قُرآنُهُ القَدیمُ و أوْ/صافُکَ آیاتُهُ الَّتی أوْحاها/ أنتَ بَعدَ النبیِّ خیرُ البَرایا/والسَّما خیرُ ما بِها قَمَراها/ لَکَ فی مُرْتَقَی العُلی و المَعالی/دَرَجاتٌ لایُرْتَقی أدْناها/ حَبَّکَ اللَّهُ فی مَآثِرَ شَتّی/هِیَ مثلُ الأعْدادِ لاتَتَناهی/ لَیْتَ عَیناً بِغَیْرِ رَوْضِکَ تَرْعی/قُذِیَتْ و اسْتَمَرَّ فیها قَذاها/ لَکَ ذاتٌ کَذاتِهِ حَیثُ لولا/أنَّها مِثْلُها لَما آخاها/ فَتَراضَعْتُما بِثَدْیِ وِصالٍ/کانَ مِن جَوهرِ التَّجَلّی غَذاها/ لَکَ نفسٌ مِنجَوهرِاللُّطفِ صیغَتْ/جَعَلَ اللَّهُ کلَّ نفسٍ فِداها/ هِی قُطْبُ المُکَوَّناتِ حَیثُ لولا/ها لَما دارَتِ الرَّحی لَوْلاها/ و هِیَ الآیَةُ المُحیطَةُ بِالکَونِ/و فی کلِّ شیءٍ تَراها/ لَکَ کَفٌّ مِنْ أبْحُرِاللَّهِ تَجْری/أنْهُرُ الأنبیاءِ مِن جَدْواها/ لَمْتَکُن هذِهِ العَناصِرُ إلاّ مِن/هَیُولاهُ حَیثُ کانَ أباها/ و سَمَتْ بِاسْمِهِ سفینَةُ نوحٍ/و اسْتَقَرَّتْ به علی مَجْراها/ و بِه نالَ خُلَّةَ اللَّهِ إبراهیمُ/و بِاسْمِهِ النارَ قَد أطْفاها/ و بِسِرٍّ سَری فِی ابْنِ عِمرانَ/و أطاعَتْ تِلْکَ الیَمینَ عَصاها/ و به سَخَّرَ المَقابرَ عیسی/فأجابَتْ نِداءَها مَوْتاها/ یا أخَا المصطفی لَدَیَّ ذُنوبٌ/هِی عَینُ الْقَذی و أنتَ جَلاها/ - شیخ کاظم اُزریرحمة الله گوید: وَ لَهُ یَوْمَ خَیْبَرٍ فَتَکاتٌ/کَبُرَتْ مَنْظَراً عَلی مَنْ رَآها/ یَوْمَ قالَ النَّبیُّ إنِّی لَاُعْطی/رایَتی لَیْثَها و حامی حِماها/ فَاسْتَطالَتْ أعْناقُ کُلِّ فَریقٍ/لِیَرَوْا أیَّ ماجِدٍ یُعْطاها/ فَدَعا أیْنَ وارِثُ الْعِلمِ وَ الحِلمِ/مُجیرُ الْأیّامِ مِنْ بَأْساها/ أیْنَ ذُوالنَّجْدَةِ الَّذی لَوْ دَعَتْهُ/فِی الثُّرَیّا مَرْوَعَةٌ لَبّاها/ فَأتاهُ الْوَصیُّ أرْمَدَ عَیْنٍ/فَسَقاها بِریقِهِ وَ شَفاها/ وَ مَضی یَطْلُبُ الصُّفوفَ فَوَلَّتْ/عَنْهُ عِلْماً بِأنَّهُ أمْضاها/ وَ یُری مَرْحَباً بِکَفِّ اقْتِدارٍ/أقویاءُ الْأقدارِ مِنْ ضُعَفاها/ وَ دَحی بابَها بِقُوَّةِ بَأْسٍ/لَوْ حَمَتْهُ الْاَفْلاکُ مِنْهُ دَحاها/ عایِذٌ لِلْمُومِّلینَ مُجیبٌ/سامِعٌ ما تُسِرُّ مِنْ نَجْواها/ إنَّمَا الْمُصْطَفی مَدینَةُ عِلمٍ/وَ هُوَ الْبابُ مَنْ أتاهُ أتاها/ وَ هُما مُقْلَتَا الْعَوالِمِ یُسْرا/ها عَلِیٌّ وَ أحْمَدُ یُمْناها/
“او (علی علیه السلام) در روز خیبر دلاوریها از خود نشان داد که در نظر بینندگان بسیار بزرگ آمد”./ “روزی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: من پرچم خود را به شیر این امت و پاسدار آن خواهمسپرد”./ “گردن همه گروهها کشیدهشد تا ببینند که این پرچم به کدام مرد بزرگواری سپرده میشود”./ “پیامبر صدا زد: کجاست وارث علم و حلم، و آن که در جنگها به فریاد میرسد”؟/ “کجاست آن دلاوری که اگر در ثریّا شخص بیمناکی از او کمک بخواهد به فریاد او میرسد”؟/ “در این هنگام وصی آن حضرت در حالی که درد چشم داشت پیشآمد و پیامبر آب دهان در چشم او انداخت و شفا یافت”./ “و او بر صفهای دشمن تاخت و آنها گریختند، چرا که میدانستند او کاریترین مرد جنگی است”./ “و با دست اقتدار خود به مرحب نشان داد که بزرگترین قدرتمندان در برابر او ناتوانند”./ “و با نیروی هر چه تمامتری در قلعه را از جا کند که اگر افلاک آسمانی در برابر او مقاومت میکردند همه را با خاک یکسان مینمود”./ “او پناهدهنده آرزومندان و اجابتکننده آنهاست و رازهای نهانی آنها را میشنود”./ “بیشک مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم شهر علم است و او درِ آن شهر است که هر که از آن در وارد شود به شهر رسد”./ “و هر دو دیدگان همه عوالمند، علی علیه السلام دست چپ و احمد صلی الله علیه و آله و سلم دست راست آنهاست”./
سایت فطرت
