می‌شنویم... می‌گوییم(۴)
می‌شنویم:"فقط خدا! اسم غیر خدا را بر زبان جاری کردن کفر است! روآوری به غیر خدا شرک است!"
می‌گوییم: مگر خود شما در زندگی عادی و روزمرّه‌تان متوسّل و متوجّه غیر خدا نمی‌شوید؟! نان می‌خواهید راه نانوایی را در پیش می‌گیرید و از او نان می‌خواهید! مریض می‌شوید راه بیمارستان را در پیش می‌گیرید و بیماری خود را برای طبیب بیان می‌کنید و اگر هم مهارتش را بپسندید، او را به عنوان طبیبی حاذق به دیگران معرّفی می‌کنید! و در آن صورت شما خود را نه مشرک می‌دانید و نه مبلّغ و مروّج شرک! می‌خواهید دانا شوید، به مدرسه و دانشگاه می‌روید و اگر پرسشی برایتان پیش بیاید از استادتان سؤال می‌کنید و از او راهنمایی می‌خواهید!
برای مداوا و رفع گرسنگی و دانا شدن، هیچ‌گاه در خانه نمی‌نشینید و مدام بگویید: خدا! خدا! بلکه همزمان با گفتن خدا! خدا! -و هر ذکر دیگری که شما را از غفلت به در آورد- راه مغازه و مؤسّسه و مطب و اداره و... را در پیش می‌گیرید و به فروشنده و مهندس و دکتر و طبیب و مدیر عرض حاجت می‌کنید!
به یقین اگر در این عرض حاجت، خود را کافر و مشرک نمی‌دانید، نباید به کسانی که در اجرای فرمان الاهی، به سوی رسول خدا رو می‌آورند و از او می‌خواهند که برایشان استغفار کند، تهمت زده و آنها را مشرک بخوانید.
فقط خدا
