۱۵ شعبان سال ۳۲۹ هجری قمری سالروز رحلت ابوالحسن علی بن محمد سمری معروف به « شیخ ابوالحسن سُمَّری» چهارمین نایب ازنواب اربعه حضرت مهدی (عج)
شیخ صدوق (علیه الرحمه) در روایتی از امام علی ـ علیه السلام ـ نقل کرده است که فرمود: «برای قایم ما غیبت طولانی است، در آن ایام شیعه سراسیمه او را میجویند، ولی وی را نمییابند. هر کس در آن زمان بر ایمان خود استوار بماند و از طولانی شدن غیبت دلگیر و بی تاب نگردد، روز قیامت با من خواهد بود». در زمان غیبت صغری، نمایندگان چهارگانه امام (عج) به محضر آن حضرت شرفیاب میشدند.
نایبان خاص امام زمان (عج) در این دوره عبارت بودند از بزرگان:
۱- عثمان بن سعید
۲- محمد بن عثمان، فرزند نایب نخست
۳- حسن بن روح نوبختی
۴- علی بن محمد سمری
شیخ سمری از برجستگان و خواص شیعه بود و به امر حضرت ولیعصر(عج) و توسط حسین بن روح برای مدت ۳ سال به نیابت خاصه منصوب گردید. مدت نیابت او سه سال بود و در سال ۳۲۹ هـ.ق به سرای باقی شتافت.روایت است که بعد از فوت این بزرگوار دوران غیبت کبری آغازشد. مقبره شیخ سُمَّری درنزدیکی مزار شیخ کُلینی علیه الرحمه (بغداد- عراق) است. چند روز قبل از رحلت وی، از ناحیه مقدس ولیعصر (عج) توقیعی صادر شد که در آن، از وفات علی بن محمد سمری پس از شش روز خبر داده شده و یادآوری شده بود که پس از مرگ وی دوره نیابت فاصله پایان میپذیرد و غیبت کبری شروع خواهد شد و تا روزی که خدا بخواهد ادامه خواهد یافت.
توقیع ارسال شده از جانب آن حضرت برایش:
بسم الله الرحمن الرحیم، یا علی بن محمد السمری! اعظم الله اجر اخوانک فیک: فانک میت ما بینک و بین سته ایام؛ فاجمع امرک و لا توص الی احد، فیقوم مقامک بعد وفاتک فقد وقعت الغیبه التامه فلا ظهور الا بعد اذن الله تعالی ذکره و ذلک بعد طول الامد و قسوه القلب و امتلاء الارض جوراً....... (۱)
بسم الله الرحمن الرحیم. ای علی بن محمد سمری! خداوند در مرگ تو به برادرانت پاداش فراوان عطا فرماید، چرا که تو تا شش روز دیگر خواهی مرد، پس به کارهای خود رسیدگی کن و به هیچ کس به عنوان جانشین خود وصیت منما که غیبت کامل واقع شده است، و من ظهور نخواهم کرد مگر بعد از اذن پروردگار عالم، و این بعد از گذشت زمانهای طولانی و سنگ دل شدن مردم و پر شدن زمین از ستم خواهد بود.
سلام بر نواب خاص اربعه و شماری از خواص شیعه که به درک محضر شریف حضرت بقیه ا... الاعظم (عج) توفیق یافته اند، سلام بر روزی که تولد یافتند، روزی که در آسمان دنیای اسلام درخشیدند و عروج کردند و روزی که در پیشگاه ذات اقدس او برانگیخته می‌‌شوند.
۱-(بحارالانوار. ج ۵۱، ص ۳۶۱، ح ۷، به نقل از غیبت شیخ طوسی و کمال الدین)،اقتباس از متنخب الاثر، باب ۲۷
//
پایگاه اطلاع رسانی شیعه شناسی
