در این متن، شواهدی را بررسی می‌کنیم که نشان میدهد خانه‌های شهر مدینه در روزگار رسول خدا صلی الله علیه و آله درب داشتند و مردم برای پوشاندن خانه، به پرده بسنده نمی‌کردند.
اول)
لَیْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَىٰ أَنْفُسِکُمْ أَنْ تَأْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالَاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ. [۱]
خدای متعال می‌فرماید: «برشما گناهی نیست که بر خانه‌هایی که... صاحب کلید آن هستید بی‌اجازه واردشوید و از غذای آن خانه میل‌کنید.»
یا للعجب وقتی خدای متعال از کلیدهای خانه سخن آورده، در عین حال عدّه‌ای به این فکر می‌افتند که لابد مدینه، درب چوبی نداشته و خانه‌ها پرده‌دار بودند، و خانه‌ها در دار نبودند!
دوم)
«ابو فدیک» می‌گوید: از «محمدبن هلال» درباره مختصات اتاق و حجره عایشه پرسیدم. در ضمن پاسخ گفت: «درب آن به سوی شام بود». گفتم: «آن درب یک مصراع داشت یا دو مصراع؟ [۲]» گفت: «یک مصراع» پرسیدم: «از چه جنسی بود» پاسخ داد: «یا از چوب عرعر بود یا از درخت ساج!» [۳]
تکمیل خواهد شد...
پی‌نوشت‌ها:
[۱] آیه‌ی ۶۱ سوره‌ی نور
[۲] مصراع همان است که در فارسی از آن با عنوان "لنگه" یا "لت" یاد می‌شود.
[۳] وفاء الوفاء ــ ج۲ ص۴۵۹ و ۴۵۶ و ۵۴۲
///
