شیخ طوسی در کتاب المصباح المجتهد نقل کرده است در هجده ذی الحجّه سال 39 که روز جمعه و روز عید غدیر بود، امیرالمؤمنین(علیه السلام) خطبه جمعه خواندند، «ثُمَّ أَخَذَ
در بین اوصاف امام حسن مجتبی صلوات الله علیه، عدّه‌ای از اوصاف تعیینی هستند، عدّه‌ی دیگری هم تعیّنی هستند. «تعیینی» یعنی اینکه مثلاً فرض کنید که پدر کسی نام
مولایم امیر مومنان از مسجد به سوی خانه می‌رود ودر کوچه های خاکی این شهر با تواضع قدم بر می‌دارد انگار امروز روزی متفاوت بود به خانه کوچکشان که رسید
یکی از تعالیم مهمّ اسلام که در جبهه برنامه‌های اسلامی، درخشان و هویدا است، دعوت به صلح و کوشش برای رفع اختلافات و اصلاح ذات البین است. قرآن می‌فرماید: «اِنَّمَا
اشاره: در پانزدهم ماه رمضان المبارک سال سوّم هجرت (۱) و در خانه دخت گرامی رسول خدا حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) فرزندی چشم به جهان گشود که ولادت او
پیشوای دوم جهان تشیع که نخستین میوه پیوند فرخنده علی (علیه السلام) با دختر گرامی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، در نیمه ماه رمضان سال
پس از آنکه به دلیل اهمال مسلمین و به سبب لزوم حفظ خون شیعیان وفادار اندکی که حافظان قرآن و سنت بودند، امام حسن(علیه السلام) تن به صلح با معاویه
امام حسن (علیه السلام) بعد از صلح با معاویه سکوت نکرد، بلکه شیوة مبارزه علیه او را تغییر داد. تغییر شیوه مبارزه مناسب ترین راهکاری بود که توسط امام اعمال