در بین اوصاف امام حسن مجتبی صلوات الله علیه، عدّه‌ای از اوصاف تعیینی هستند، عدّه‌ی دیگری هم تعیّنی هستند. «تعیینی» یعنی اینکه مثلاً فرض کنید که پدر کسی نام
مولایم امیر مومنان از مسجد به سوی خانه می‌رود ودر کوچه های خاکی این شهر با تواضع قدم بر می‌دارد انگار امروز روزی متفاوت بود به خانه کوچکشان که رسید
آنچه بیش از دیگر ویژگى هاى امام حسن مجتبى (علیه السلام) – در زمان حیات و پس از شهادت – از برجستگى برخوردار بود، صبورى و حلم آن حضرت بود
امام مهدی(علیه السلام) عصاره خلقت، خاتم اوصیا و وارث همه انبیا و اولیای پیشین است. چنان که در یکی از زیارات حضرت صاحب الامر(علیه السلام) خطاب به ایشان عرض می‌کنیم:
حضرت استاد فرمودند: قرآن به تنهایی کافی است. البته من هم هستم و قرآن را تفسیر می‌کنم. عرض کردم: بلاخره کافی است یا به وجود شما هم نیاز داریم.
فرق علمای درست و حسابی با عوام الناس در خیلی چیزهاست از جمله درک جایگاه معصوم. سالها پیش بزرگی مهمان شهری بود. برخی وی را با عناوینی که فقط در
منظور شمایید هنگامی که آیه «وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ: و خویشاوندان در کتاب خدا بعضی مقدم بر بعضی دیگرند» (آیه ۷۵ سوره انفال) نازل شد، امام
مولف: علی لبافناشر: انتشارات منیرمترجم:نوبت چاپ: اول ۱۳۸۵تعداد صفحات: ۲۳۷قیمت: ۵۵۰۰ ریالمشخصات ناشر: خ-مجاهدین اسلام، چهارراه آبسردار ساختمان پزشکان واحد۹ تلفن:۷۷۵۲۱۸۳۶