علامه‌ی مجلسی در بحارالانوار، جلد سیزدهم این روایت را نقل کرده است:
قَالَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السّلام: لِلْقَائِمِ غَیْبَتَانِ اِحْدَاهُمَا قَصِیرَةٌ وَ الْاُخْرَی طَوِیلَةٌ؛ الْغَیْبَةُ الْاُولَی لَا یَعْلَمُ بِمَکَانِهِ فِیهَا اِلَّا خَاصَّةُ شِیعَتِهِ وَ الْاُخْرَی لَا یَعْلَمُ بِمَکَانِهِ فِیهَا اِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِیهِ1
امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: برای قائم دو غیبت وجود دارد؛ یکی کوتاه و دیگری بلند. در غیبت اول، کسی مکان زندگی او را نمی‌داند مگر شیعیان خاص او؛ و در غیبت دیگر، کسی محلش را نمی‌داند مگر خادمان خاصش.
غیبت صغری همان چند سالی بود که حضرت چهار نایب خاص داشتند؛ اما در غیبت کبری نایب خاص ندارند. در دوران غیبت کبری مردم موظف به مراجعه به نواب عام حضرت هستند. فقها و مراجع تقلید نواب عام حضرت هستند. حکما و عرفا و متکلمین و ادبا و مورخین و مفسرین، نایب حضرت مهدی نیستند.
مَن کانَ منَ الفُقَهاء صَاینا لِنَفسِه، حافِظاً لِدینه، مُخالفاً عَلی هَواه، مُطیعا لِأمر مَولاه، فَلِلعُلوم اَنْ یُقَلِّدُوه ۲
ائمه اطهار علیهم السلام ما را به فقها سپرده‌اند، ما را به شیخ طوسی، علامه حلی و شهیدین سپرده اند. هرگز ما را به حکما و فلاسفه نسپرده اند. ما را به ملاصدرا، میرداماد، میرفندرسک، ابن رشد اندلسی و ابن سینا نسپرده اند. فقها نواب عام حضرت بقیة الله هستند.
امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: حضرت بقیة الله دو غیبت دارند، در غیبت طولانی او هیچ کس حتی خواص شیعیان او، مکان او را نمی‌دانند اِلّا المَولی اَلَذی یَلی اَمرَه۳؛ مگر آن نوکری که کارهای منزل حضرت و لوازم زندگیش را مهیا می‌کند؛ نوکری که سرکاردار منزل اوست. حضرت بقیة الله در زمان غیبت کبری نیز نوکر دارند. مؤید آن نیز کلام سید بن طاووس است که به فرزندش می‌نویسد: یک عوام ساده ای مدتی است که به امام زمان التماس می‌کند و از حضرت در خواست می‌کند که او را به نوکری قبول کنند، اخیرا حضرت توسط فلانی - نام او را می‌برد - به او پیغام داده اند که قبول کردیم اما صبر کن.
حضرت بقیة الله در زمان غیبت کبری مانند پدرشان امام حسن عسگری و بقیه ی اجدادش (علیهم السلام) دارای زندگی و روی همین کره خاکی هستندو هم‌چنین منزل و مأوی و زن و اولاد دارند.
پی نوشت‌ها:
۱- اصول کافی، ج۲، ص۱۶۰
۲ـ بحارالانوار، ج ۲، ص ۸۸، باب ۱۴ روایت ۲ این روایت دنباله ای دارد که باید در آن دقت بیشتر شود. در دنباله می‌فرماید: (وَ ذَلکَ لا یَکُونُ الّا بَعضُ فُقهاء الشیعة لا جَمیعُهُم، فَاما مَن رَکِبَ مِنَ القَبایح وَ الفَواحش مَراکبَ فَسَقَة فُقهاء العَامَةِ فلا تَقبَلوا منهُم عَنّا شَییا).
۳ـ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۲، باب ۲۳، روایت ۵ (... لا یطلع علی موضعه احدٌ من ولده و لا غیره الا المولی الذی یلی امره) در کتاب یوم الخصاص ص ۲۰۲ و در کتاب اصول کافی ج ۲ ص ۱۴۱ چنین آمده است: (قال ابو عبد الله: للقایم علیه السلام غیبتان: احداهما قیصرة و الاخری طویلة. الغیبة الاولی لا یعلم بمکانه فیها الا خاصة شیعته و الاخری لا یعلم بمکانه فیها الاخاصة موالیه).
///
شیعه نیوز
