آیا روایت: « قد حلی أبوبکر الصدیق سیفه » از قول امام باقر علیه السلام صحت دارد؟
و عن الإمام الخامس محمد بن علی بن الحسین الباقر، عن عروه بن عبدالله قال: سالت أبا جعفر محمد بن علی (علیه السلام) عن حلیه السیف؟ فقال: لا بأس به، قد حلی أبوبکر الصدیق سیفه، قال: قلت: و تقول الصدیق؟ فوثب وثبه، و استقبل القبله، فقال: نعم الصدیق، فمن لم یقل الصدیق فلا صدق الله له قولاً فی الدنیا و الآخره.
کشف الغمه للاربلی: ۲/۱۴۷.
پاسخ:
اولاً: این روایت را مرحوم اربلی از کتاب‌های اهل سنت نقل می‌کند و این روایت در هیچ یک از کتاب‌های شیعه یافت نمی‌شود ؛ بنابراین برای ما ارزشی ندارد ؛
ثانیاً: در خود همین روایت که در کتاب سیر اعلام النبلاء آمده، در سند روایت شخصی به نام محمد بن علی بن حبیش وجود دارد که مجهول است و در هیچ یک از کتاب‌های رجالی اهل سنت نامی از وی برده نشده است ؛
ثالثاً: بر فرض صحت، این حدیث در زمان دودمان بنی امیه صادر شده است که اگر وضعیت آن زمان به خوبی درک شود، مسأله حل خواهد شد.
بنی امیه و بعد از آن‌ها بنی العباس، چنان عرصه را بر شیعیان تنگ کرده بود که حتی دستور داده بودند هر کسی اسمش علی باشد، او را از دم تیغ بگذرانند ؛ چنانچه بسیاری از علمای اهل سنت نقل کرده‌اند که:
کانت بنو أمیه إذا سمعوا بمولود اسمه علی قتلوه
بنی امیه، اگر می‌شنیدند که فرزندی اسمش علی است، او را می‌کشتند
تهذیب التهذیب – ابن حجر – ج ۷ – ص ۲۸۱ و سیر أعلام النبلاء – الذهبی – ج ۵ – ص ۱۰۲ و تهذیب الکمال – المزی – ج ۲۰ – ص ۴۲۹ و تاریخ مدینه دمشق – ابن عساکر – ج ۴۱ – ص ۴۸۱ و….
در چنین وضعیتی کاملاً منطقی است که چنین روایاتی از باب تقیه و برای حفظ جان شیعیان صادر شده باشد ؛ به خصوص که راوی آن عروه بن عبد الله از مخالفین سر سخت اهل بیت و از طرفداران بنی امیه بوده است.