مراسم و فستیوالهای خیابانی در سراسر دنیا، به رسمیت شناخته شده است. فستیوالهای عجیب و غریب که خیلی از آنها خیابانی هستند و نه تنها ممکن است در رفت آمد مردم مشکل ایجاد کنند که جلوههایی از توحش، اسراف از بین بردن نعمتهای الهی در آن دیده میشود.
به طور مثال فستیوال چین چیلا در استرالیا که مردم به سمت یکدیگر هندوانه پرتاب می‌کنند و روی هندوانهها اسکی میروند از این کار لذت میبرند!
یا جشن دیگری در ایتالیا که به جشن پرتقال معروف است و چندصد تن پرتقال را بر اساس افسانهای نشات گرفته از قرن ۱۲ به یکدیگر پرتاب می‌کنند.
چنین جشنهایی قطعا با آسیب#های جسمی و حوادث مواجه است مخصوصا اینکه جلوههایی از خشونت یا عقدهگشایی و آسیب زدن به دیگران در آن کاملا مشخص است.
فارغ از قضاوت در مورد این گونه فستیوالها، سخن ما این است که گردهمایی و انجام مراسم در سطح شهرها، امری فراگیر، تاریخی و پذیرفته شده است.
جشن رنگها در هندوستان نیز از آن جشنهای پرصداست که طی آن مردم به یکدیگر رنگ می‌پاشند. این رنگها به صورت پودری و به احتمال زیاد آسیبزا برای سلامتی چشم و مخاط خواهد بود
از اینها که بگذریم جشنواره باتلاق در کره جنوبی که مردم در باتلاق و در گل و لای شنا می‌کنند یا جشنواره قل دادن پنیر در انگلستان که از بالای یک تپه یک تکه پنیر را به پایین قل میدهند و شرکتکنندگان برای به دست آوردن آن به پایین حرکت می‌کنند و بسیاری از آنها با دست و پای شکسته به خانه برمیگردند!
اینها و دهها نمونه دیگر از جمله جشنهای خشن گاوبازی همه و همه دارای ریشههای اجتماعی و تاریخی هستند و فارغ از درست یا غلط بودنشان، پذیرفته شدهاند. یعنی داشتن یک فستیوال که دامنه آن به شهرها کشیده میشود و ممکن است در مکانهای عمومی برگزار شود، امری معمول است.
دستههای عزاداری شیعیان نیز امری اجتماعی با ریشههای تاریخی است که معمولا در مناسبتهایی مثل شهادت حضرت زهرا یا عاشورا در خیابانها برگزار میشود.
با این تفاوت که آن جلوههایی که دیگران در آن به هم آسیب میزنند، دیده نشود. با این تفاوت که هزینههای هنگفت در آن نیست. با این تفاوت که اسراف و زایل کردن نعمتهای خدا را ندارد.
اما متاسفانه، واکنشهای غیرمنصفانه به این رویدادهای شیعی، زیاد است!
تحریریه سایت فطرت
