مورّخان بزرگ اهل سنّت از قبیل طبری، ابن کثیر، ابن اثیر و دیگران نقل کرده اند که، معاویه بر محمد بن ابی بکر غضب کرد. او را احضار نمود و به قتل رساند. پس از آن جنازه او را در پوست الاغ مردهای گذاشت و آن را به آتش کشید و سوزاند. وقتی این خبر وحشتناک به گوش عایشه رسید بسیار ناله و زاری کرد و پس از نماز دستها را به آسمان بلند کرد و در قنوت بر معاویه و عمرو نفرین نمود. [۱]
اگر یک شیعه از یک صحابی متخلف انتقاد صحیح کند، جرم است، اما اگر معاویه با یک صحابی بزرگ پیامبر آن چنان رفتار ظالمانه نماید و روی تاریخ را سیاه کند، جرم نیست و قابل تخطیه نمیباشد؟!
پی‌نوشت‌ها:
[۱] تاریخ طبری، ج ۶، ص ۶۰، حوادث سال ۳۸؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۳، ص ۳۵۷، حوادث سال ۳۸ ه.؛ جمالالدین ابی المحاسن یوسف بن تعزی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر والقاهرة، ج ۱،ص ۱۱۰؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، ج ۷، ص ۳۱۵. «...فغضب معاویة فقدمه فقتله، ثم ألقاه فی جیفة حمار ثم أحرقه بالنار، فلما بلغ ذلک عایشة جزعت علیه جزعاً شدیداً و قنتت علیه فی دبر الصلوة تدعو علی معاویة و عمرو».
/
