واژه ی مولا در غدیر
النَّبِیُّ أَوْلی بِالْمُؤْمِنینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ
نبی نسبت به مؤمنین از خودشان سزاوارتر است.(یعنی نسبت به آنان دارای مقام ولایت است)
الاحزاب ۶
مقدمه:
تنها کسی که دارای مقام ولایت و سرپرستی -البته از جانب خدای سبحان- است می‌تواند نسبت به مؤمنین سزاوارتر از خودشان به آن ها باشد.
مشخصً:
وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله وجود این مقام الهی را از مردم اقرار می‌گیرند و بلا فاصله مولویت خود را اعلام می‌دارند به آن معنا خواهد بود که
واژه ی مولا در آن بحث به همان معنای سرپرستی است. نه به معنای دوست.
توضیح:
ایشان در روز غدیر از مردم اقرار گرفته فرمودند:
الست بالمومنین اولی من انفسهم؟
آیا من نسبت به مردم از خودشان سزاوارتر نیستم؟
که مردم جواب بلی دادند.
و سپس فرمودند:
من کنت مولاه فعلی مولاه
هر که من مولای اویم این علی مولای اوست.
نتیجه:
با توجه به مقدمه چینی نبی اکرم صلی الله علیه و آله نمی‌توان اطلاق کلمه ی مولا به علی بن ابیطالب علیه السلام را به غیر از ولی و سرپرست معنا کرد.
خداحافظ
فطرت
